ای پادشاه سوختگان/ شعری درباره مولایم علی

من خیره‌ام به چشم تو ای بادبان ِ من
زیباترین ِ چکامهٔ سرخ ِ جهان ِ من
تنهاتر از زمانهٔ بی‌یاوری ِ تو
ترسیده‌ام؛ بگیر تو دستان ِ جان ِ من
آموزگار چلچله‌های ِ طریق ِ مهر
ای بوتراب ِ سلسله‌های گران ِ من
عمق عمیق دوزخ ِ خودخوانده، پیش ِ چشم-
ای بادوام و قرص‌ترین ریسمان ِ من
بر پینه‌بسته شانهٔ تو گریه می‌کنم
سیمرغ قاف‌های ِ نهان ِ جهان ِ من
دستی بگیر و بال و پر سوخته ببخش-
ای پادشاه ِ سوختگان؛ قهرمان ِ من

 

تقدیم به آقایم، علی...