منصب شاهی بیاور تاج تنهایی ببر
جامه عزت بیاور، رخت رسوایی ببر
عاشقی، درگاه مردان و زنان خرد نیست
جرأت بی‌حد بیاور، شیر صحرایی ببر
ای عقاب تیزپر، جام مگس شأن تو نیست
این حقارت پس بده، آغوش تنهایی ببر
در کویر احتیاط و ترس، لیلایی نبود
یک شب اقیانوس ِ بی‌فانوس دریایی ببر
عمر، در افسوس، در غم، در پشیمانی گذشت
عمر را بگذار و یک شور ِ زلیخایی ببر
گرچه از بالا و پایین جهان غم ریخته
از شفای اسم تو دارو و مرهم ریخته
یک جهنم عاقبت در انتظار زندگی است
لابه‌لایش لیک پردیسی فراهم ریخته
بندبازانیم در این دره‌های خیر و شر
ای به اطمینان تو ترسم دمادم ریخته
در کویرآباد دنیا جنگلی از آه بین
بس که بر شنزار غربت اشک نم نم ریخته
ساعت از هجران تو در تیک‌تاک غصه است
بس که از بالا و پایین جهان غم ریخته
