گاه تنهایی است یاران
شنبه, ۸ خرداد ۱۴۰۰، ۱۰:۵۳ ق.ظ
گاه ِ تنهایی است یاران، اندکی آرامتر
آتشی در قلب دارم؛ «آتشی در کام»تر..
داغ بیپایان مرا؛ با من بگو دریا کجاست!
تا بنوشم تا ابد امواج را در جامتر
راه میآیم؛ مرا مقصد، مرا مبدأ گم است...
زندگی تحقیر شد در راه ِ بیفرجامتر
میدوند این شهروندان عزیز و نازنین
در پی آرامشی بیمغزتر؛ سرسامتر...
می بده تا خویش و بیش از خود فراموشم شود
گاه تنهایی است یارا... جام ده آرامتر